دوره مسکن مهر از سال ۸۷ تا ۹۲ و تسهیلات خرید مسکن و طرح صندوق پس انداز خانه اولی ها از سال ۹۲ تاکنون دو سیاست عمده ای بوده که در ۱۰ سال گذشته شاهد آن بوده ایم که در دوره اول بیشتر سمت عرضه و تولید مسکن از طرف دولت حمایت شد و در دوره دوم نگاه دولت بیشتر معطوف به تقاضا بوده تا بتواند با تسهیلات این بخش را تقویت کند.
۲,۵ میلیون واحد مسکونی خالی از سکنه در کشور وجود دارد که به دلیل عدم تقاضا خالی نبوده بلکه به علت لوکس بودن و متراژ بالا این واحدها بدون متقاضی مانده است، زیرا اقشار متوسط توان خرید چنین واحدهایی را ندارند.
اگر بخش خصوصی فعال در بخش مسکن حتی با نگاه سرمایه گذاری به این بخش عاقلانه نگاه کند به جای اینکه مسکن با متراژ بالا تولید کند به درستی و با درنظر گرفتن توان اقتصادی مردم سرمایه گذاری می کند.
بخش مسکن به دلیل اینکه نظام کنترلی ندارد می توان عایدی زیادی در این بخش داشت بدون اینکه کمتر ریسکی متوجه سرمایه گذار یا خریدار شود.
از طرفی به واسطه آمار و ارقام و همچنین اشتغالزایی که در حوزه مسکن وجود دارد این بخش به عنوان پیشران اقتصاد است و همچنین بازار مسکن در کشور ما از آزادترین بازارها در سطح دنیاست.
ما باید بتوانیم مسکن متناسب با نیاز تولید کنیم و در قالب تسهیلات آن را منتقل کنیم که این امر می تواند تاثیرگذار باشد اما باید به صورت جامع صورت بگیرد.
