طی ده سال گذشته ده ها میلیارد تومان پول ناشی از فروش باغ و زمین وارد چرخه اقتصادی شهر آبسرد شده است ولی علیرغم ورود این حجم بالای سرمایه به این شهر تقریباً هیچ رقمی از این پول ها در طرح های مولد اقتصادی این شهر سرمایه گذاری نشده و متاسفانه امروز شاهد فرار سرمایه از این شهر و گسترش رکود و بیکاری در این شهر می باشیم.
با توجه به اینکه پایه توسعه اقتصادی منطقه آبسرد صنعت ساختمان و بطور مشخص«فروش زمین و ویلا» می باشد لذا تقریباً بیش از 80 درصد از پول وارده شده به این شهر صرف خرید مصالح ساختمانی و هزینه های کارگری و همچنین هزینه های مربوط به آماده سازی و تفکیک اراضی شده شده و مجدداً به شکل های مختلف از چرخه اقتصادی این شهر خارج گردیده است و از 20 درصد باقی مانده نیز تقریباً هیچ پولی صرف راه اندازی کسب و کارهای مولد اقتصادی نشده و یا به شکل ملک و مغازه و یا بصورت حساب سپرده در بانک ها فریز گردیده است.
پولی که در این ده سال وارد چرخه مالی و اقتصادی آبسرد شد اگر درست و مناسب هدایت می گردید به راحتی می توانست این شهر را تبدیل به یکی از پیشرفته ترین شهرهای کشور نماید کما اینکه شهرهای رودبار قصران(فشم)و لواسان نیز با اتکاء به افزایش قیمت املاک و اراضی تبدیل به مهمترین مراکز گردشگری تهران شده و امروز با دارا بودن صدها رستوران و مرکز تفریحی خود را از اقتصاد زمین فروشی بطور کامل رها نموده اند و در ماههای گرم سال از طریق فروش خدمات صدها میلیارد تومان درآمد برای این مناطق جذب می گردد.
بسیاری دیگر از شهرهای کشور نیز با شناسائی مزیت های نسبی و استعدادهای خود و شکوفاسازی این استعدادها دارای اقتصادهائی مستقل و نسبتاً پر رونقی شده اند.
شهر آبسرد با داشتن آب و هوای بسیار خوب و مناسب،زمین های وسیع و هموار،دسترسی عالی به جاده های اصلی کشور و نزدیکی به کلانشهر تهران یکی از مناسبترین مناطق جهت سرمایه گذاری در صنایع پاک و های تک بوده و این قابلیت را داراست که تبدیل به یکی از قطب های اقتصادی کشور گردد.
بطور قطع در سالهای آینده بار دیگر رونق به بازار زمین و املاک آبسرد باز می گردد و دوباره شاهد سرازیر شدن ده ها میلیارد تومان پول به این شهر خواهیم بود ولی اگر قرار باشد که بار دیگر سرمایه های وارد شده به آبسرد و صرف هزینه های جاری بعضاً غیر ضروری گردد بطور حتم در کوتاه مدت اقتصاد این شهر از هم خواهد پاشید و آنگاه است که سرمایه گذاران غیر بومی به راحتی و با کمترین هزینه کل اقتصاد این شهر را به قبضه خود در خواهند آورد و ساکنین بومی این شهر چاره ائی جز کارگری برای غیر بومیان نخواهند داشت.
