بعد از تجربه 20 ساله از ساخت شهرهای جدید با زیربنای توسعه زندگی آپارتمان نشینی آن هم با حداقل استانداردهای روز دنیا در ساخت خانه های جدید، و همچنین اجرای طرح های ناقص و معلول همچون مسکن مهر در شهرهای جدید، مدیران وزارت راه و شهرسازی به فکر، تبدیل کاربری و تغییر نگرش به شهرهای جدید افتاده اند.
صفحه نخست >> شهرسازی پ
به گزارش تیتر شهر، شهرهای جدید با هدف سرریز کردن جمعیت مازاد شهرها که بر اثر مهاجرت وارد شده بودند ساخته و توسعه یافتند اما متاسفانه این نگاه "زاپاس گونه" به شهرهای جدید باعث شد تا ظرفیت مطلوب آنها برای پیاده کردن طرح های جدید در حوزه شهرهای مدرن و شهرسازی سبز، مورد غفلت واقع شود.
با توجه به اینکه نگاه دولتمردان و نیز مدیران عمران در شهرهای جدید، پر کردن خانه های خالی در این شهرها و تشویق مهاجران وارد شده به کلانشهرها برای سکونت در شهرهای جدید بود، هیچ گاه فرصت اجرایی شدن تصمیمی مبنی بر تبدیل شهرهای جدید به "شهرهای ریل پایه"، شهرهای سبز" یا "شهرهای خلاق"، فراهم نشد.
حالا بعد از تجربه 20 ساله از ساخت شهرهای جدید با زیربنای توسعه زندگی آپارتمان نشینی آن هم با حداقل استانداردهای روز دنیا در ساخت خانه های جدید، و همچنین اجرای طرح های ناقص و معلول همچون مسکن مهر در شهرهای جدید، مدیران وزارت راه و شهرسازی به فکر، تبدیل کاربری و تغییر نگرش به شهرهای جدید افتاده اند.
وزارت راه و شهرسازی دولت یازدهم، در ماه های آخر ماموریت خود و البته خیلی دیر به فکر تبدیل این شهرها به شهرهایی با حمل و نقل پاک و توسعه خطوط ریلی درون شهری افتاده است که هرچند این تصمیم برای آینده شهرهای جدید می توانست، روشن باشد و مشکلات موجود در شهرهای بزرگ را به آنجا منتقل نکند اما این تدبیر آنقدر دیر به ذهن دولتمردان رسیده است که دیگر شرایط اجرایی کردن آن در شهرهای جدید وجود ندارد.
با توجه به اینکه 20 درصد از حجم کل مسکن مهر کشور در دولت گذشته در شهرهای جدید پایه گذاری شد و اکنون نیز مانند یک عضو ناقص از یک بدن، روی دست دولت و مردم مانده است، به نظر می رسد، زیرساخت های توسعه حمل و نقل ریلی ایمن دیگر، در شهرهای جدید وجود نداشته باشد و این شهرها که در هر دوره ای آزمایشگاه طرح های جدید بوده است، به نظر می آید توان بارگذاری جدید را ندارد.
هرچند توسعه حمل و نقل عمومی برای رفاه ساکنان شهرهای جدید ضروری است و دولت و شرکت های عمران باید همه هم و غم خود را برای جلوگیری از بروز مشکلات حمل و نقلی که در شهرهای بزرگ به یک معضل تبدیل شده، به کار گیرند اما به نظر می رسد تبدیل شهرهای جدیدی که دیگر بکر نیستند و به مجموعه ای از شهرهای پایلوت برای اجرای طرح های گوناگون دولت ها طی 20 سال گذشته تبدیل شده اند، پتانسل لازم برای "سبز" شدن را نخواهند داشت.
شهرهای جدید مانند پیکر بزرگ اما بی جانی است که به دلیل جراحی های متعدد و البته ناموفق، رقمی برای حرکت و توسعه ندارد و آنقدر از روح زندگی تهی است که به سختی می توان با طرح های جدید، آن را به ویترینی از توسعه شهری در کشور تبدیل کرد.
یکی از دلایلی که اجرای این طرح ها را با مشکل مواجه می سازد مدیریت دوگانه در شهرهای جدید است که در برخی از آنها هم مصوبات شهرداری ها اجرایی می شود هم دستورالعمل های شرکت های عمران!. موضوعی که وحدت رویه و تمرکز برای تصمیم گیری را به صفر یا زیر صفر رسانده و بعید به نظر می رسد در شرایط مدیریت "شترمرغی" بتوان به ایجاد شهرهای ریل پایه جدید امیدوار بود هرچند که این موضوع نباید، مانع از اقدامات عمرانی و توسعه ای دولت و شهرداری ها در این شهرها شود.
به هر حال هم دولت و هم شهرداری ها به دلیل ایجاد شهرهای جدید و تشویق غیرمستقیم مهاجران شهری به سکونت در این مناطق، مسئول و موظف به ادامه روند توسعه هستند اما به شرطی که تصمیمات جدید، تنها برای آزمون و خطا در شهرهای جدید اجرایی نشود.